Vanochtend dacht ik, misschien leuk om ook een keer te doen, de vogels in de tuin tellen. Die ochtend zag ik er al heel veel, dus ik had er erg veel zin in. Klokslag 16.00 uur, ik was er helemaal klaar voor, pen en papier erbij: start de klok – 30 minuten tellen.

Valkuil bij mediteren

Hmm na 5 minuten geen enkele vogel, ja bij de buren, maar die mag je niet tellen, 10 minuten nog niks. Een enorm gevoel van ongeduld krijgt vat op je, grappig hoe dit werkt, je zit hier immers niet voor niets, je wilt ook vogels in jouw tuin hebben om te tellen, maar ze kwamen niet. Ineens dacht ik ‘het lijkt wel op mediteren’, daar kun je soms ook met hoge verwachtingen naar verlangen omdat meditatie je zo’n fijn gevoel kan geven. Maar dit gevoel is tijdens het mediteren ook vaak genoeg niet aanwezig, juist wanneer je ernaar verlangd, kan het mediteren een worsteling zijn.

Gewoon aanwezig zijn, zonder te willen veranderen, mindfulness

Kun je gewoon aanwezig zijn bij dat wat er nu is, zonder te verlangen, zonder de situatie te willen veranderen? Vanuit deze gedachte ontstond er gelijk rust. Oké zijn met dat wat er nu is, ook als er geen één vogel is om te tellen. De laatste fase van het vogeltellen was aangenaam, vanuit gehele ontspanning, oké zijn met dat wat er is. Alleen als ik de overhellende tak van de boom van de buren meereken heb ik 2 eksters en 2 duiven geteld.

Mijn grote wens was om de appelvink te zien, zeer zeldzaam, laat zich ook maar 1 of 2 keer per jaar zien. Dat zou ook te mooi om waar geweest zijn. Daarom de appelvink maar even via deze foto showen, het blijft toch een hele mooie vogel. Mocht je dit weekend nog vogels gaan tellen? Combineer het met heel mindful zijn, twee mussen in één klap.